Implantów nie stosuje się u pacjentów poniżej 16 roku życia, dlatego iż u nich trwa jeszcze rozwój kości. Nie powinno się wykorzystywać wszczepów także do leczenia osób powyżej 65 roku życia.
Przeciwwskazania do stosowania leczenia implantologicznego:
- ogólny zły stan zdrowia pacjenta,
- niewyleczone zęby,
- choroby przyzębia lub błony śluzowej,
- zła higiena jamy ustnej,
- nieodpowiednia jakość i ilość kości zębodołowej, która uniemożliwia umieszczenie implantu,
- nowotwory,
- AIDS,
- osteoporoza i inne choroby reumatyczne,
- nadciśnienie,
- cukrzyca,
- choroby psychiczne,
- alergie,
- nałogi: alkohol, papierosy, narkotyki,
- przyjmowanie niektórych leków np.sterydów.
Po stracie zęba następuje zanik kości zębodołowej. Można to zahamować tylko poprzez wszczepienie implantu. Jednak nie wszyscy o tym wiedzą i dlatego gdy decydują się na leczenie implantologiczne powstaje problem ze zbyt mała ilością kości, która uniemożliwia jego założenie. Wówczas trzeba zregenerować kość za pomocą przeszczepu kości z innych części ciała lub podawać specjalne preparaty pobudzające wzrost kości.
Powikłania:
- odrzucenie implantu poprzez brak integracji kości i implantu,
- ruchomość implantu, które powstaje na wskutek zbyt dużego obciążenia protezą,
- obumarcie części kości,
- uszkodzenia kości, błony śluzowej, naczyń krwionośnych, nerwów,
- stany zapalne wokół implantu.
W większości tych powikłań można zapobiec, pod warunkiem że implanty zostaną wszczepione zgodnie z zasadami leczenia implantologicznego, a pacjent będzie stosował się do zaleceń stomatologa i dbał o higienę jamy ustnej.
W leczeniu tym bardzo ważne są wizyty kontrolne. Pierwsza powinna nastąpić kilka dni po założeniu wszczepu a następne co kilka tygodni. W ciągu roku wizyty kontrolne muszą być regularne, ponieważ w tym czasie ryzyko powikłań jest największe.
Jeśli pacjent będzie przestrzegał tych zasad, implanty będą mu służyć nawet wiele lat.
